نگرانی‌های امنیتی فزاینده در سراسر جهان و همچنین فعالیت‌های تروریستی اخیر، دولت‌ها را وادار می‌کنه تا برای ایمن نگه‌داشتن کشورشون ، سرمایه‌گذاری زیادی رو در فناوریهای نظارت تصویری در نظر بگیرن. با این حال، کاربردهای نظارت تصویری تنها به امنیت داخلی محدود نمیشه و صنایعی مثل حمل و نقل، بانکداری، خرده فروشی و بازی رو هم دربرمیگیره. همه این صنایع به نحوی میتونن از سیستم‌های نظارت تصویری و راهکارهای بهره‌مند بشن.
در حال حاضر امنیت اولویت اصلی برای همه است و استفاده از نظارت تصویری تنها به محافظت از افراد محدود نمیشه. عموما نقش صنایع بسیار زیادتر شده و اونها هستن که میتونن مکان‌های مرتبط با خودشون رو بسیار امن‌تر و قابل اطمینان‌تر از گذشته نمایند.
در اینجا تعدادی از صنایعی که میتونن از نظارت تصویری در محیط کسب و کارشون بهره‌مند بشن، بررسی شده:
امنیت در حمل و نقلِ عمومی یک مسئله مهم در سراسر جهانه. رفت و آمد روزانه مردمی که در وسایل حمل و نقل مختلف جابجا میشن بسیار زیاده. فرودگاه‌ها یا ایستگاه‌های قطار مکان‌هایی هستن که معمولاً جرائم اونجا شایعه و سیستم‌های شناسایی افراد به سختی اعمال میشن، چون حجم افراد خیلی زیاده. از این نظر، سیستم های تشخیص چهره با نظارت تصویری امکان استفاده از شبکه دوربین های موجود رو برای تسهیل جستجوی افراد خاص مورد نظر توی جمعیت فراهم میکنن. اینها معمولاً سیستم‌هایی هستن که توسط پلیس اداره میشن و بدون وقفه کار میکنن و در هر دقیقه چندین مقایسه رو با پایگاه داده‌های مظنونین انجام میدن.
ارگان ها و نیروهای امنیتی کشور ضامن حمایت از شهروندان یک کشور هستن. کار آنها شامل استفاده از تمام مکانیسم‌هاییه که در دسترسشونه و میتونه در تلاش‌های روزانه بهشون کمک کنه. در میان این مکانیسم ها، فناوری به ابزاری مرسوم برای دولت ها تبدیل شده. بنابراین یافتن عناصر بیومتریک که به شناسایی افراد در برنامه‌های کنترل مرز کمک میکنن، امری رایجه. تشخیص چهره یک فناوری بسیار رایج برای استفاده در این محیط‌ها با کاربردهای بالقوه در طیف وسیعی از ابعاد هست.
بخش خرده فروشی باید مشکل سرقت های مکرر که در مغازه ها رخ میده رو حل کنه.مشخصه این نوع جرایم اینه که معمولاً همین افراد هستن که مکرراً مرتکب این تخلفات میشن. در نتیجه، در اختیارداشتن سیستمی که امکان شناسایی این نوع سوژه ها رو در آسیب پذیرترین مکان ها ممکن می سازه، برای جلوگیری از سرقت های مکرر ،امری اساسیه. وجود پایگاه های اطلاعاتی با چهره مجرمان سابقه دار، میتونه به رفع این مشکل کمک کنه. از سوی دیگه، علاقه فزاینده ای هم به شناساییِ نوع شناسیِ مشتریانِ یک کسب و کار خاص وجود داره. سیستم‌های تشخیص چهره، امکان تجزیه و تحلیل چهره بازدیدکنندگان رو فراهم میکنن که داده‌های جمعیت شناختی رو ارائه میدن و امکان ایجاد پروفایل‌های مشتریان معمول رو فراهم میکنن.
بخش بانکی کاملا آماده برای پذیرش فناوریهای جدید هست که قادر به خودکارسازی و تسریع فرآیندهای شناسایی افراد باشه. هدف اصلی دو جنبه داره، یکی احراز هویت مشتریها با استفاده از لیست مجاز یا غیرمجاز، نه تنها در زمان انجام عملیات بانکی، بلکه در همون لحظه ای که آنها وارد یک شعبه میشن، میتونه جالب توجه باشه. و جنبه دیگه ، دسترسی به پروفایل بازدیدکنندگان و شمارش تعداد مشتریان روزانه در یک شعبه هست، به این منظور که منابع و پرسنلِ مثلا اون شعبه، بهینه سازی بشه. از این نظر، تشخیص چهره یکی از کم تهاجمی‌ترین و عموماً پذیرفته‌شده‌ترین فناوری‌ها است.
استادیوم های ورزشی اغلب در معرض تخریب قرار میگیرن و به عنوان مکان هایی که تعداد زیادی از مردم اونجا تجمع میکنن، هر حادثه ای میتونه به یه تراژدی انسانی تبدیل بشه.
در حال حاضر افرادی که ورودشون به ورزشگاه ها ممنوعه، بدون مجازات از این ممنوعیت سرپیچی میکنن. سیستم های امنیتی متعارف نمیتونن دسترسی افراد خاص به استادیوم ها را محدود کنن، چون بلیط های ورودی عموماً بدون اسم هستن.
در این راستا، فناوری تشخیص چهره میتونه به صورت بلادرنگ تمام چهره‌ها رو در یک نقطه دسترسیِ خاص بررسی کنه و در صورت تشخیص حضور هر فردی که ورودش به محل مجاز نیست، هشدار ارسال کنه.
سالنهای بازی آنلاین و آفلاین سناریوهای جالبی برای استفاده از فناوری های تشخیص چهره هستن. نیاز تیم امنیتی این اماکن برای شناسایی افراد بسیار مهمه. آنها باید بتونن افرادی که ورودشون به محل مجاز نیست، به ویژه در کشورهایی که کارت شناسایی ملی وجود نداره یا توریستیه، را تعیین کنن.
در این محیط ها فناوری تشخیص چهره از طریق استفاده از لیست مجاز برای شناسایی حضور افراد و مشتریان ویژه (VIP) یک موسسه خاص میتونه کمک بزرگی در این زمینه باشه.